بودجه دولت کانادا برای حمایت بازار کتاب ناشران

اتحادیه ناشران کانادا (ACP) که در شهر تورنتو واقع است اعلام کرده است که: «هر چند در ماه‌های اخیر گزارش‌های مثبتی از سمت کتاب و ناشران مستقل دریافت شده است اما هنوز برای راه اندازی قوی تر صنعت نشر و چاپ کتب به کمک دولت نیاز داریم.» و این در حالی‌ است که  دولت جزئیات دقیقی برای بودجه بازار ناشرین و فروشندگان کتاب کانادا اعلام نکرده است.

در طی این بیانیه گفته می‌شود: «کتاب‌فروشان و ناشران برای همکاری با دولت اعلام آمادگی می‌کند و امیدواریم که در بودجه سال جدید کمک‌های کارامدی برای کتاب‌فروشی‌های مستقل در نظر گرفته شده‌باشد.»

قبل از این وزارت فرهنگ کانادا از بودجه‌ی ۳۰۰ میلیون دلار کانادایی برای زنده کردن دوباره کتابفروشی‌ها خبر داده بود. دولت می‌گوید در بودجه سال ۲۰۲۱  کمک گسترده برای حمایت از ناشران کتاب‌های داستان و همچنین فروش آن‌ها به صورت آنلاین در سراسر جهان پیش بینی شده است.

«ملیسا پیتس» رئیس ناشران کانادا اعلام کرده‌است که‌: «شیوع کرونا تاثیرات منفی بر نشر و فروش کتاب گذاشته است و خیلی از کتابفروشان و ناشران با چالش‌های جدی روبرو هستند. برای احیای دوباره‌ی صنعت چاپ و نشر نیازمند بودجه و کمک مستقیم دولت هستیم و امیدواریم این موضوع مهم به زودی تحقق یابد».

 

ادامه  این مطلب را می‌توانید در سایت رسانه هدهد، به آدرس زیر، مطالعه کنید:

https://hodhod.ca/government-of-canada-funding-to-support-the-canadian-book-market-for-publishers-and-sellers/

قهرمان نماینده ایران در اسکار شد

فیلم سینمایی قهرمان به کارگردانی اصغر فرهادی، از سوی هیات معرفی نماینده سینمای ایران به مراسم سالانه آکادمی اسکار در سال 2022 برگزیده شد.

فیلم سینمایی قهرمان به کارگردانی اصغر فرهادی، از سوی هیات معرفی نماینده سینمای ایران به مراسم سالانه آکادمی اسکار در سال 2022 برگزیده شد.

روز پنجشنبه رائد فریدزاده، دبیر و سخنگوی هیات معرفی فیلم ایرانی به اسکار گفت که اعضای این هیات ضمن بررسی ۴۴ فیلم ایرانی، سه فیلم «دشت خاموش»، «بندربند» و «قهرمان» واجد شرایط تشخیص داده شدند و پس از طی مراحل بازبینی و بررسی تخصصی فیلم قهرمان به کارگردانی اصغر فرهادی به عنوان گزینه نهایی انتخاب شد.

ادامه  این مطلب را می‌توانید در سایت رسانه هدهد، به آدرس زیر، مطالعه کنید:

https://hodhod.ca/the-film-hero-directed-asghar-farhadi-became-iran-representative/

معرفی کتاب های هاروکی موراکامی

هاروکی موراکامی نویسنده محبوب ژاپنی با سبک خاص نویسندگی خود توجه علاقه مندان به ادبیات بین الملل را به خود جلب کرده است. در زیر به بررسی و معرفی بهترین کتاب های هاروکی موراکامی در عرصه رومان و داستان نویسی می‌پردازیم. آن‌ها را بخرید و بخوانید.

شکار گوسفند وحشی

این کتاب با عنوان کامل «ماجرایی که گوسفندی در آن است» موفق ترین نوشته موراکامی است که داستان زندگی فردی است که با ورود به اتحادیه سیاسی-اقتصادی-صنعتی زندگی اش دستخوش تغییراتی می‌شود که نشان دهنده تفاوت بین درون و شرایط بیرونی این فرد است.

ماجرای پرنده باد شده

این کتاب روایتی عاشقانه از زندانی شدن زنی است که همسرش با انجام فعالیت های متافیزیکی وی را نجات می‌دهد.

سرزمین عجایب پخته شده و پایان جهان

موضوع این کتاب کاملا سورئالیستی است و به تلاش‌های فردی می‌پردازند که در جنگی اطلاعاتی در شهری که تحت نظارت نگهبانی شرور است باید تصمیم های تاثیرگذاری بگیرد.

1Q84

این کتاب به روایت گروه‌های مذهبی و حمله تروریستی آوم شینروکو در سال ۱۹۹۵ در ژاپن می‌پردازد.

در سراسر این کتاب مذهب و سیاست به رقابت می‌پردازند و از ارتباط دو شخصیت اول داستان که یکی تابعه ای ریاضی ‌و دیگری مربی ورزش و یک قاتل است صحبت می‌کند.

سوکورو تازاکی بی‌رنگ و سال‌های زیارتش

سوکورو تازاکی نام قهرمان این کتاب است که در پی فهمیدن دلیل دوری دوستانش از وی می‌باشد و به دنبال جواب سوال خود به کشورهای مختلف رفته ‌و با ابعاد پنهان شخصیت خود رو به رو می‌شود.

کافکا در کرانه

یکی از موفق ترین رمان ها و در عین حال گیج کننده ترین در میان کتاب های هاروکی موراکامی کافکا در کرانه است که روایت سه فرد از سه نسل است که با سفر به دنیایی عجیب به صورت نیمه انسان در می‌آیند.

نویسنده در این کتاب بر تاثیر انسان در ساختن سرنوشت خود تاکید دارد.

صدای باد را بشنو

این کتاب اولین رمان موراکامی است که با نثری قوی به روایت افرادی می‌پردازد که به دنبال رسیدن به آرزوها و رویاهای خود در جوانی هستند.

پینبال، ۱۹۷۳

این کتاب را می‌توان ادامه کتاب صدای باد را بشنو دانست. در این کتاب به خودکشی و اثرات آن بر نزدیکان با بیانی طنز آلود پرداخته می‌شود.

ادامه  این مطلب را می‌توانید در سایت رسانه هدهد، به آدرس زیر، مطالعه کنید:

https://hodhod.ca/the-best-novels-of-haruki-murakami/

 

معرفی رمان خرمگس

رمان خرمگس نوشته اتل لیلیان وینیچ نویسنده ایتالیایی زبان به عنوان یک داستان سیاسی مشهور شده اما نمی‌توان جنبه‌های عاشقانه قصه را ندیده گرفت. The Gadfly نام اصلی کتاب است که در فارسی به خرمگس برگردانده شده است. رمان خرمگس نوشته اتل لیلیان وینیچ نویسنده ایتالیایی زبان، در سال 1897 منتشر شد.

این کتاب به عنوان یک داستان سیاسی مشهور شده اما به هیچ وجه نمی‌توان جنبه‌های عاطفی و عاشقانه پررنگ داستان را نادیده گرفت.

در سال ۱۸۳۱، «ژوزف مازینی»، انقلابی مشهور ایتالیا که از میهن خود رانده شده بود، سازمان مخفی «ایتالیای جوان» را پایه‌گذاری کرد. «ایتالیای جوان» که هرگز از تعقیب پلیس در امان نبود نقش مهمی را در مبارزه ملت ایتالیا، که فقط در سال ۱۸۷۰ موفق به اتحاد کشور شد، ایفا می‌نمود. آغاز وقایع رمان، مربوط به سال ۱۸۳۳ است. آن سال در نواحی مختلف ایتالیا مردم دست به قیام‌های مسلحانه می‌زدند. اتریشی‌ها با دستیاری حکومت‌های محلی، قیام‌های مردم را با قساوتی بی‌سابقه درهم می‌شکستند.»

در رمان خرمگس خواننده با شورش‌های مردم و قیام مسلحانه که از ویژگی‌های خاص نهضت آزادیخواهی تاریخ ایتالیا است مواجه نمی‌شود. اتل لیلیان وینیچ در این کتاب تمام تمرکز خود را بر خلق شخصیت قهرمان اصلی داستان گذاشته. کاراکتر قهرمانی کتاب، یک فرد انقلابی به نام آرتور است. داستان حول زندگی، اتفاقات و جریان‌هایی که باعث شکل‌گیری اعتقادات آرتور شده می‌گردد.

ادامه  این مطلب را می‌توانید در سایت رسانه هدهد، به آدرس زیر، مطالعه کنید:

https://hodhod.ca/the-gadfly-novel-introducton/

کلئوپاترا در ادبیات و صفحه نقره ای سینما جاودانه شده اما به روشی کاملاً اشتباه

کلئوپاترا از باهوش ترین و قدرتمندترین حاکمان زمان خود بوده که واقعیت‌های زندگی‌اش در روایت‌های تاریخی گم شده. باورهایی که راجع به او وجود دارد همگی درست نیستند.

کلئوپاترا در ادبیات و روی صفحه نقره سینما جاودانه شده اما به روشی کاملاً اشتباه. او یکی از باهوش ترین و قدرتمندترین حاکمان زمان خود بود، اما داستان واقعی او در بیشتر روایت‌های تاریخی گم شده است.

مستند در جستجوی کلئوپاترا فیلمی مستند از طبیعت اشیا است که ما را با واقعیت زنی روبرو می‌کند که ۲۰۰۰ سال پیش بر یک امپراتوری گسترده حکومت می‌کرد. در اینجا شما با چند نکته از زندگی این ملکه که پیش از این نمی‌دانستید آشنا می‌شوید.

کلئوپاترا مصری نبود

کلئوپاترا آخرین ملکه مصر و از طیف طولانی حاکمان غیر مصری بود. او آخرین فرمانروای «بطلمیوسی» محسوب می شود. هنگامی که اسکندر بزرگ در سال ۳۳۲ قبل از میلاد به مصر حمله کرد، این کشور تحت کنترل مقدونیه و یونان درآمد. پس از مرگ اسکندر، بطلمیوس، یک نجیب زاده مقدونی، کنترل مصر را بدست گرفت و سلسله ای را تأسیس کرد که برای ۱۰ نسل بر آن امپراتوری حکومت می کرد.

کلئوپاترا با هر دو برادرش ازدواج کرد

حاکمان «بطلمیوسی» با ازدواج خواهر و برادران خود را از دیگران متمایز کردند. ملکه خودش در واقع کلئوپاترا هفتم بود و والدینش یقینا خواهر و برادر بودند. اما آنجا بود که عشق خانوادگی پایان یافت. اگر آنها با هم ازدواج نمی کردند، قطعا یکدیگر را می‌کشتند. بر همین اساس برخی خواهر و برادرها یکدیگر را کشتند و برخی مادران فرزندان خود را سر بریدند. همه اینها برای شکوه قدرت بوده است.

کلئوپاترا بعد از مرگ پدرشان، در کنار برادرش، بطلمیوس هشتم، که هشت سال جوانتر بود و فکر می‌کرد شوهرش است، بر مصر حکومت کرد. اما این دو به سرعت دشمن یکدیگر شدند و کلئوپاترا، در ۲۱ سالگی به صحرای سینا رفت و تلاش کرد تا ارتشی برای رسیدن دوباره به قدرت برای خودش فراهم کند. او  برای به دست گرفتن دوباره کنترل مصر، به حاکم رومی ژولیوس سزار پیوست و در این راه، پسری به دنیا آورد. او با سپاهیان سزار موفق شد تاج و تخت خود را از برادر کوچکتر خود پس بگیرد و یک بار دیگر در کنار برادر دیگرش بطلمیوس چهاردهم که بعداً با او نیز ازدواج کرد حکمرانی کند.

 

ادامه  این مطلب  و زندگی کلوپاترا را می‌توانید در سایت رسانه هدهد، به آدرس زیر، مطالعه کنید:

https://hodhod.ca/things-about-cleopatra-s-life-that-never-has-been-told/

هدا زرباف مجسمه ساز ایرانی مقیم کانادا

هدا زرباف هنرمند معروف و سرشناس که به خاطر توجه به روح اشیاء در کارش شناخته می شد، درگذشت. مجسمه ساز ایرانی مقیم کانادا، هدا زرباف در سن سی و هشت سالگی درگذشت. وی تحصیلکرده دانشگاه وینزر انتاریو بود و اخیرا نیز در نمایشگاهی گروهی به نام گسس محسوس حضور داشت.

هدا زرباف که متولد سال ۱۳۶۱ در تهران و مقیم کانادا بود، تا به حال کارهای گروهی و انفرادی بسیاری در داخل و خارج از کشور به نمایش گذاشته بود. زرباف در رویدادهای تجسمی بسیاری مانند آرت فر، آرت فر جزیره فرمانداران، نیویورک آمریکا و استحاله هم شرکت کرده است.

آقای بهرنگ صمدزادگان که از نقاشان و عضو انجمن هنرمندان نقاش ایرانی است در صفحه اینستاگرامش خبر فوت این هنرمند را داد و درباره وی نوشت: «مجسمه‌هایی که هدا زرباف می‌ساخت از تصاویر، صداها و اشیای بازیافت شده بود. ردی از انسان در آن‌ها همیشه باقی بود».

این هنرمند همیشه از اشیا استفاده می‌کرد که باعث می‌شد علاوه بر خاطره انگیز بودن آن‌ها، مساله عدم حضور صاحبان پیشین را در آن‌ها جای دهد.

دیدگاه و جهان بینی این هنرمند در کارهایش به مسائل پیچیده و تهی بود. در آثارش از آرزوها و درد سخن می‌گفت.

به مسئله حافظه و روح اشیاء توجه دارد. همه آثارش مانند عروسک های رها شده ، تکه های سرامیکی، موی انسان، لباس های متعلق به خود، صدا ها و تصاویر دیجیتالی و بازی های قدیمی، تمامی اینها حاکی از دلتنگی او و فضای فراموش شده بود.

هدف هدا زرباف رسیدن به یک لایه تضاد در کنار همدیگر بود.

بخیه‌های پریشانی که همزمان با نفی کمال به دنبال وحدت نیز بود.

مبلمان قدیمی که با شکنندگی شکل های نرم مجاور، دوام و ثبات را به همراه دارند. این‌ها نمونه‌ای از نمایش دوگانگی هستند.

ادامه  این مطلب را می‌توانید در سایت رسانه هدهد، به آدرس زیر، مطالعه کنید:

https://hodhod.ca/%d9%87%d8%af%d8%a7-%d8%b2%d8%b1%d8%a8%d8%a7%d9%81-%d8%af%d8%b1-%da%af%d8%b0%d8%b4%d8%aa/

اقتباسی از داستان منطق الطیر عطار نیشابوری در تورنتو

منطق الطیر یا کنفرانس پرندگان (اثر عطار نیشابوری)، شعری فارسی در قرن دوازدهم میلادی و در رابطه با داستان گروهی از پرندگان است که برای یافتن خدا و روشنگری به راه می‌افتند. آن‌ها از هفت دره عبور می‌کنند. در این مسیر هر کدام از پرندگان برای مقابله با برخی از ضعف‌های درونی و اخلاقی خود راهکاری دارند. در پایان سفر، آن‌ها چشم بندهای خود را بر می‌دارند و حقیقت را درمی‌یابند.

این شعر بارها و بارها توسط هنرمندان و نویسندگان و شاعران مورد توجه قرار گرفته و برای گفتگو با زمان‌ها و نیازهای جدید از آن اقتباس‌های زیادی شده است.

سهیل پارسا، مدیر هنری «Modern Times Stage Company» در تورنتو، اقتباسی صحنه‌ای از شعر سروده شده توسط گیلرمو وردیچیا را کارگردانی کرد – که به دلیل شیوع کووید۱۹ مجبور شد آن را به یک درام صوتی تبدیل کند.

این اثر در تاریخ ۲۶ مه ۲۰۲۱ به عنوان بخشی از شرکت تئاتر «Soulpepper» در سراسر جهان در ۸۰ نمایش اجرا شد.

پارسا با بیان اینکه این داستان تمثیلی درس‌های عینی زیادی دارد گفت: «این برنامه بررسی مستقل حقیقت را برجسته و و پیروی کورکورانه نیاکان ما از یک سیستم اعتقادی موروثی را رد می‌کند».

وی افزود: «این عناصر همیشه من را مجذوب خود کرده است، زیرا من به عنوان یک هنرمند، هرگز جستجوی معنی، خود، حقیقت و زیبایی را متوقف نکرده‌ام. در اینجا من واقعا با شعر ارتباط برقرار می‌کنم».

ادامه  این مطلب را می‌توانید در سایت رسانه هدهد، به آدرس زیر، مطالعه کنید:

https://hodhod.ca/how-does-the-logic-of-the-bird-from-the-twelfth-century-provide-us-with-comfort-today/

موسیقی مقامی چیست و ریشه‌های آن به کجا برمی‌گردد؟

اصطلاح موسیقی مقامی امروزه در ایران با دو برداشت و در مورد دو نوع موسیقی به کار می‌رود. در برداشت اول، موسیقی مقامی رپرتوار به‌اصطلاح رسمی موسیقی ایران تا پیش از تغییر سیستم این نوع موسیقی به شکل دستگاهی است.

این نوع رپرتوار تا اواسط حکومت خاندان صفوی در ایران که به‌طور تقریبی مقارن با میانه قرن دهم و یازدهم هجری است، در برخی زمینه‌ها با موسیقی ترک و عرب دارای وجوه مشترک نیز بوده است. بنا بر اسناد موجود عبدالرحمن جامی با تأثیرپذیری از عبدالقادر مراغه‌ای از ادوار گوناگونی سخن به میان آورده که گویا تعداد این ادوار ۹۱ عدد بوده و هر یک دارای ۱۲ مقام شناخته‌شده، ۶ آواز و ۲۴ شعبه بوده است.

به‌عبارت‌دیگر این نوع موسیقی، موسیقی معاصری است که درعین‌ نوین بودن، دارای پیشینه‌ای غنی و تاریخی بوده و نزد اقوام و ایلات مختلف در مرزهای و نقاط جغرافیایی مختلف رواج داشته و البته از حوزه موسیقی دستگاهی خارج است.

موسیقی مقامی یادگار جلوه‌های زیبایی از فرهنگ دیرینه مشرق زمین است، که از تحریف و دگرگونی اعصار مصون مانده، نغماتی در موسیقی «موغامی» پیدا می‌شود که به عهد باستان برمی‌گردد.

تحول مقام به دستگاه اصطلاحی است برای توصیف تغییراتی که در روش طبقه‌بندی و آموزش موسیقی سنتی ایرانی رخ داد. در اصطلاح به آن موسیقی مقامی گفته می‌شود. در کتاب لغت موسیقی نوشته «افراسیاب بیگ لی» کلمه مقام که به‌صورت موغام یا مغام هم نوشته می‌شود، تعریف‌شده و از آن به‌عنوان بالاترین مرحله‌ خلاقیت در ترکیب سازوآواز یادشده است.

اینکه این نوع موسیقی دقیقاً از چه زمانی مدون شد مورد اختلاف‌نظر است. در مورد شروع تحول موسیقی مقامی تفاوت‌های نظری بسیاری هست اما، اما اکثر پژوهشگران پایان این تحول را به اوایل دوره قاجار و خاندان فراهانی  نسبت می‌دهند.

درواقع موسیقی مقامی، میراث فرهنگی ناملموس ایران است که هویت فرهنگی افرادی را نشان می‌دهد که در این منطقه زندگی می‌کنند. آن‌ها شعرهای عرفانی، تاریخی و افسانه‌ای را می‌خوانند. موسیقی آن‌ها که به “مقام” معروف است با سازهای مختلفی اجرا می‌شود.

در فاصله قرن چهارم تا نهم هجری، موسیقی علمی ایران از یک نظام ادواری برای شرح موسیقی با کمک مقام‌ها استفاده می‌کرد. در این نظام موسیقایی، دوازده مقام تعریف‌شده که عشاق، نوا، بوسیلک، راست، عراق، اصفهان، زیرافکنده، بزرگ، زنگوله، رهاوی، حسینی، حجازی نام داشتند. اما در قرن نهم هجری با تبعیت حکام ایرانی از متعصبین بانفوذی که مخالف موسیقی بودند، رشد علمی موسیقی در ایران متوقف شد و در همین حال تغییرات و جابه‌جایی‌های بسیاری در موسیقی ایران صورت گرفت.

زمان شروع جدایی موسیقی ایران از نظام مبتنی بر مقام‌ها دقیقاً مشخص نیست ولی احتمالاً به دوره تیموریان(سدهٔ هشتم تا دهم هجری قمری) برمی‌گردد. در طی این تحولات، مقام‌ها جای خود را به دستگاه‌ها دادند و نظام نوینی برای طبقه‌بندی و تدریس موسیقی شکل گرفت که بعدها ردیف نامیده شد.

در این نظام معمولاً هفت‌دستگاه (همایون، ماهور، شور، سه‌گاه، چهارگاه، راستپنجگاهو نوا و پنج آواز) برشمرده می‌شود.

این نوشته برگزفته از مقاله ای منتشر شده در سایت رسانه هدهد به آدرس زیر است:

https://hodhod.ca/what-is-maqam-music-and-the-history-of-it/

شبدیز یادگاری عزیز شیرین برای خسرو پرویز

خسرو حضور پررنگی در تاریخ ادبیات ایران دارد. اشعار و داستان‌های بسیاری در وصف قهرمانی‌ها، تاریخ پادشاهی او، وقایع، سبک زندگی و عیاشی او و از همه مهمتر عشق بزرگش نوشته شده است.

داستان عاشقانه بزرگی که در قرن ششم هجری به سال ۵۷۶ ه‍.ق به قلم درآمد. خسرو و شیرین اثری منظوم و عاشقانه از شاعر ایرانی، نظامی گنجوی است.

بر اساس سروده‌های نظامی داستان عشق خسرو پرویز پادشاه بزرگ شاهنشاهی ساسانی و شاهزاده ارمنی، شیرین، که بعدها ملکه ارمنستان می‌شود را روایت می‌کند.

البته بر اساس مستندات باستانشناسی شیرین همسر مسیحی خسرو اهلیت ارمنستانی نداشته است. شیرین از مسیحیان خوزستان بود. در زمان ساسانیان خوزستان، یکی از بزرگترین پایگاه‌های مسیحیت در ایران بوده است.

علاوه بر نظامی، فردوسی در شاهنامه نیز بر این داستان تاکید بسیاری داشته است.

اما تفاوت روایت فردوسی با روایت نظامی در این است که در شاهنامه، فردوسی بیشتر بر جنبه‌های حماسی، تاریخی و رزم‌آوری داستان تمرکز کرده، اما نظامی بیشتر بر روی جنبه عاشقانه و عاطفی داستان تمرکز کرده است.

در سنگ نگاره های برجای مانده از دوران ساسانی خسروپرویز همراه با اسبی تنومند تصویر شده، آوازه و شکوه این اسب تاریخی آن را به دنیای اسطوره‌ها کشاند؛ به‌گونه‌ای‌که دست‌مایه بسیاری از آثار ادب فارسی شده و شاعران بسیاری از آن برای آفرینش آثاری بی‌‌مانند بهره بردند.

بر اساس داستان‌ها اسم اسب خسرو پرویز شبدیز است. اسب سیاه‌رنگ که بسیار مورد علاقه وی بود. خسرو اعلام کرده بود هرکس خبر مرگ شبدیز را بیاورد اعدام خواهد کرد. بر اساس داستان و اشارات نظامی در خسرو و شیرین، شبدیز هدیه ای از جانب شیرین، محبوب خسرو پرویز بود.

در زمان مرگ شبدیز، تنها یک نفر می توانست در سوگ شبدیز خسرو را آرام کند، باربد.

موسیقی‌دان خوش‌آواز دربار ساسانی، بربط (چنگ) به دست گرفت و تصنیفی غمگین خواند. در قالب تصنیف وصف شبدیز کرد و مرگ اسب را اعلام کرد. بر اساس تصویر ارایه شده در خسرو و شیرین نظامی در این لحظه، خسرو را یارای حرف زدن نبود. یارای گریستن هم نبود. باربد غمگینانه زخمه می زد. شبدیز یادگاری شیرین برای خسرو.

این نوشته برگزفته از مقاله ای منتشر شده در سایت رسانه هدهد به آدرس زیر است: 

https://hodhod.ca/shabdiz-dear-remembrance-of-shirin/

مارگارت آتوود نویسنده داستان ندیمه را بهتربشناسیم

اتوود صاحب بیش از ۴۰ رمان، داستان ادبیات کودک و داستان کوتاه است که اکثر افراد مجموعه سرگذشت ندیمه را بیش از دیگر آثار وی دوست دارند. تاکنون مجموعه‌ اشعار بسیاری از این شاعر و نویسنده کانادایی به ثبت رسیده است. مجموعه جدید اشعار مارگارت آتوود با نام «عزیزم» پس از ۹ سال فراق از شعر سرایی در بازار عرضه می‌شود.

مارگارت در تمام عمرش بیشتر از ۵۵ جایزه ملی و جهانی کسب کرده و درجات افتخاری مختلفی نیز از دانشگاه‌هایی نظیر آکسفورد، سوربن و کلمبیا به دست آورده است. جایزه بوکر و هامت نیز برای رمان «آدمکش کور»، به وی تعلق گرفت.

علاوه‌بر نویسندگی، مارگارت در شعر سرایی نیز مهارت خاصی داشته و مجموعه اشعار نابودگر،‌ قمری، بلعیدن آتش و قصه‌های واقعی را تاکنون منتشر کرده است. مجموعه جدید اشعار مارگارت آتوود با عنوان مجموعه «عزیزم» پس از ۹ سال فاصله از دنیای شعر منتشر شده است.

جایزه بوکر در سال گذشته به دلیل داستان وصیت‌ها به صورت مشترک به مارگارت و یک نویسنده بریتانیایی به نام برناردینو اواریستو تعلق گرفت. وی در کنار خدمت‌های بسیاری که به ادبیات کانادا کرد، از متولیان جایزه شعر گریفین نیز بود.

جایزه شعر گریفین از مهمترین جوایز اشعار کاناداست که در دو بخش شعر بین‌الملل و شعر کانادا به زبان انگلیسی سروده می‌شود. هر سال بهترین چهره‌ها برای این مقام انتخاب شده و به هر یک از آنها مبلغ ۶۵ هزار دلار اهدا می‌شود.

این نوشته برگزفته از مقال ای منتشر شده در سایت رسانه هدهد به آدرس زیر است:

https://hodhod.ca/%d9%85%d8%ac%d9%85%d9%88%d8%b9%d9%87-%d8%ac%d8%af%db%8c%d8%af-%d8%a7%d8%b4%d8%b9%d8%a7%d8%b1-%d9%85%d8%a7%d8%b1%da%af%d8%a7%d8%b1%d8%aa-%d8%a2%d8%aa%d9%88%d9%88%d8%af/