ای توبه‌ام شکسته از تو کجا گریزم ای در دلم نشسته از تو کجا گریزم

معرفی گروه موسیقی دایره

گروه دایره در سال ۲۰۱۱ در تورنتو تشکیل شد.

این گروه با ارائه سبک خاصی‌ از موسیقی‌ خیلی‌ سریع طرفداران زیادی پیدا کرد.

اعضای اصلی‌ گروه:

شهاب برادران (سرپرست گروه، آهنگساز، خواننده، و نوازنده گیتار)

سامان شاهی‌ (نوازنده پیانو)

سارا نژاد (خواننده)

رضا مقدس (نوازنده گیتار باس)

مورگان داکتر (نوازنده جاز و ساز‌های کوبه ای) در اغلب کنسرت‌ها با دایره همکاری کرده‌اند.

شهاب برادران، سرپرست و رهبر گروه، سازنده‌ی آهنگ‌های دایره است.

موسیقی ارایه شده توسط گروه دایره بر اساس اشعار شاعران کلاسیک و معاصر ایرانی است‌. شاعرانی همچون مولانا، حافظ، سهراب سپهری و شاملو. روش موسیقی دایره با هم‌آمیزی موسیقی‌ سنتی‌، جاز، پاپ، و شاید هم کمی‌ راک، حسّی کاملا منحصر به فرد به موسیقی‌ خود می دهد.

طی‌ این چند سال گروه دایره برنامه‌های زنده بسیار موفقی‌ اجرا کرده است.

از جمله ی این برنامه‌ها کنسرت بزرگداشت سهراب سپهری بود که در نوامبر ۲۰۱۲ در تورنتو برگزار شد. گروه دایره آلبوم پشت دریاها را بر اساس اشعار سهراب سپهری به بازار عرضه کرد. این کنسرت ضمن اجرای زیبای گروه دایره، با اجرای زیبای سلی و سخنرانی استاد غلامحسین نامی‌ همراه بود. بلیت‌های این برنامه، که گروه دایره خود برنامه‌گذار آن‌ بود، کاملا به فروش رفت و با موفقیت بی‌‌نظیری روبرو شد. همچنین گروه دایره در موزه میراث فرهنگی‌ انتاریو و جشنواره تیرگان در تورنتو حضور موفقی داشت..

پیش از تشکیل گروه دایره، شهاب برادران آلبوم هیچ مگو را بر اساس اشعار مولانا به بازار عرضه کرده بود. که تمام نسخه‌های این آلبوم سریع به فروش رفت. در پاسخ به تقاضای طرفداران این آلبوم، دایره در صدد بر آمد که آلبوم هیچ مگو را دوباره منتشر کند. تک آهنگ موفق هیچ مگو با شعری از مولانا نقطه پررنگ این آلبوم بود.

ای توبه‌ام شکسته از تو کجا گریزم      ای در دلم نشسته از تو کجا گریزم

ای نور هر دو دیده بی‌تو چگونه بینم      وی گردنم ببسته از تو کجا گریزم

ادامه  این مطلب را می‌توانید در سایت رسانه هدهد، به آدرس زیر، مطالعه کنید:

https://hodhod.ca/introducing-music-group/

 

موسیقی مقامی چیست و ریشه‌های آن به کجا برمی‌گردد؟

اصطلاح موسیقی مقامی امروزه در ایران با دو برداشت و در مورد دو نوع موسیقی به کار می‌رود. در برداشت اول، موسیقی مقامی رپرتوار به‌اصطلاح رسمی موسیقی ایران تا پیش از تغییر سیستم این نوع موسیقی به شکل دستگاهی است.

این نوع رپرتوار تا اواسط حکومت خاندان صفوی در ایران که به‌طور تقریبی مقارن با میانه قرن دهم و یازدهم هجری است، در برخی زمینه‌ها با موسیقی ترک و عرب دارای وجوه مشترک نیز بوده است. بنا بر اسناد موجود عبدالرحمن جامی با تأثیرپذیری از عبدالقادر مراغه‌ای از ادوار گوناگونی سخن به میان آورده که گویا تعداد این ادوار ۹۱ عدد بوده و هر یک دارای ۱۲ مقام شناخته‌شده، ۶ آواز و ۲۴ شعبه بوده است.

به‌عبارت‌دیگر این نوع موسیقی، موسیقی معاصری است که درعین‌ نوین بودن، دارای پیشینه‌ای غنی و تاریخی بوده و نزد اقوام و ایلات مختلف در مرزهای و نقاط جغرافیایی مختلف رواج داشته و البته از حوزه موسیقی دستگاهی خارج است.

موسیقی مقامی یادگار جلوه‌های زیبایی از فرهنگ دیرینه مشرق زمین است، که از تحریف و دگرگونی اعصار مصون مانده، نغماتی در موسیقی «موغامی» پیدا می‌شود که به عهد باستان برمی‌گردد.

تحول مقام به دستگاه اصطلاحی است برای توصیف تغییراتی که در روش طبقه‌بندی و آموزش موسیقی سنتی ایرانی رخ داد. در اصطلاح به آن موسیقی مقامی گفته می‌شود. در کتاب لغت موسیقی نوشته «افراسیاب بیگ لی» کلمه مقام که به‌صورت موغام یا مغام هم نوشته می‌شود، تعریف‌شده و از آن به‌عنوان بالاترین مرحله‌ خلاقیت در ترکیب سازوآواز یادشده است.

اینکه این نوع موسیقی دقیقاً از چه زمانی مدون شد مورد اختلاف‌نظر است. در مورد شروع تحول موسیقی مقامی تفاوت‌های نظری بسیاری هست اما، اما اکثر پژوهشگران پایان این تحول را به اوایل دوره قاجار و خاندان فراهانی  نسبت می‌دهند.

درواقع موسیقی مقامی، میراث فرهنگی ناملموس ایران است که هویت فرهنگی افرادی را نشان می‌دهد که در این منطقه زندگی می‌کنند. آن‌ها شعرهای عرفانی، تاریخی و افسانه‌ای را می‌خوانند. موسیقی آن‌ها که به “مقام” معروف است با سازهای مختلفی اجرا می‌شود.

در فاصله قرن چهارم تا نهم هجری، موسیقی علمی ایران از یک نظام ادواری برای شرح موسیقی با کمک مقام‌ها استفاده می‌کرد. در این نظام موسیقایی، دوازده مقام تعریف‌شده که عشاق، نوا، بوسیلک، راست، عراق، اصفهان، زیرافکنده، بزرگ، زنگوله، رهاوی، حسینی، حجازی نام داشتند. اما در قرن نهم هجری با تبعیت حکام ایرانی از متعصبین بانفوذی که مخالف موسیقی بودند، رشد علمی موسیقی در ایران متوقف شد و در همین حال تغییرات و جابه‌جایی‌های بسیاری در موسیقی ایران صورت گرفت.

زمان شروع جدایی موسیقی ایران از نظام مبتنی بر مقام‌ها دقیقاً مشخص نیست ولی احتمالاً به دوره تیموریان(سدهٔ هشتم تا دهم هجری قمری) برمی‌گردد. در طی این تحولات، مقام‌ها جای خود را به دستگاه‌ها دادند و نظام نوینی برای طبقه‌بندی و تدریس موسیقی شکل گرفت که بعدها ردیف نامیده شد.

در این نظام معمولاً هفت‌دستگاه (همایون، ماهور، شور، سه‌گاه، چهارگاه، راستپنجگاهو نوا و پنج آواز) برشمرده می‌شود.

این نوشته برگزفته از مقاله ای منتشر شده در سایت رسانه هدهد به آدرس زیر است:

https://hodhod.ca/what-is-maqam-music-and-the-history-of-it/

ارتباط موسیقی شاد با خاطرات خوب و موسیقی غمگین با خاطرات بد چیست؟

خاطرات خوب و شادی‌آور، سریع‌تر از خاطرات بد، ترسناک و حتی آرامش‌بخش به ذهن می‌آیند. اگر به موسیقی آرامش‌بخش و شاد گوش کنید، خاطرات خوب را به یاد می‌آورید. در حالی که اگر به موسیقی‌های ترسناک و غمگین گوش کنید، خاطرات بسیار منفی را از گذشته به یاد خواهید آورد. خیرا در طی تحقیقاتی که انجام شده، شرکت کنندگان به قطعه ای از یک موسیقی مثبت شاد گوش می دادند و سریعتر خاطرات خوب را به یاد می آوردند و همین ارتباط در گوش دادن به موسیقی غمگین و به یادآوردن خاطرات بد نیز وجود داشت. این تحقیق، شامل بررسی ارزش و محتوای موسیقی (مثبت و منفی بودن) و میزان ایجاد شور و انگیزه (زیاد و کم) آن بود. هدف، بررسی این بود که افراد، چگونه خاطرات و حسب‌حال خود را به یاد می‌آورند. در کل، 48 شرکت کننده در آزمایش حضور داشتند و هرکدام می‌بایست به مدت 30 ثانیه، 32 قطعه‌ای را از پیانو که تازه ساخته و نواخته شده بود و قبلا نشنیده بودند، گوش کنند. قطعات به 4 دسته شاد (مثبت با انگیزش بالا)، آرامش‌بخش (مثبت با انگیزش متوسط)، ترسناک (منفی با انگیزش پایین) و غمگین (منفی با انگیزش بسیار پایین) تقسیم می‌شدند.

تحقیقات نشان داد، خاطراتی که در آنها، شرکت کننده، به قطعه‌ای از موسیقی مثبت و انگیزشی (شاد) گوش می‌داد، سریع‌تر از دیگر خاطرات به یاد می‌آمدند. همچنین ارتباط بین نوع موسیقی و خاطره به یاد آمده (شاد یا غمگین بودن آن) مورد تحقیق قرار گرفت.

در طول این پروژه، قطعه‌های پیانو، برای نیمی از شرکت کنندگان، بدون هیچ ترتیب خاصی پخش شد و این درحالی بود که برای نیمی دیگر، قطعات موسیقی، به گروه‌های شاد، غمگین، ترسناک و آرامش‌بخش تقسیم و پخش شد.

این منجر شد تا راهی که ویژگی‌های موسیقی بر خاطره اثر می‌گذارند نیز تعیین و در نتیجه باعث شد محققین به نتایج جالبی دست یابند. آن‌ها متوجه شدند، در گروهی که موسیقی با ترتیب معینی پخش می‌شود، به هنگام شنیدن قطعاتی با درجه انگیزش بالا و نیز مثبت، خاطرات به مراتب با وضوح بیشتری به یاد می‌آمدند، به گونه‌ای که وضوح خاطرات منفی در مقایسه با آنها ناچیز بود.

در شرایطی که موسیقی بدون هیچ ترتیب خاصی پخش می‌شد، قطعات موسیقی منفی همبستگی و اثرگذاری بهتری نسبت به مثبت‌ها داشتند و این منجر به وضوح بالای خاطرات ناشی از آنها می‌شد. در این باره دوناهو اظهار داشته که وقتی قطعات موسیقی با ویژگی‌های مثبت و منفی به شکل تصادفی پخش می‌شوند، ممکن است همان خاطراتی به ذهن بیاید که در هنگام پخشِ با ترتیب معین می‌آید، با این تفاوت که پخش تصادفی موسیقی، امکان بازیابی خاطره را به شکل یک خاطره مشترک (غالباً با شخصی خاص) ایجاد می‌کند.

متن کاملتر این گزارش را می توانیددر صفحه رسانه هدهد به آدرس زیر مطالعه کنید:

https://hodhod.ca/%D8%AE%D8%A7%D8%B7%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%D8%AE%D9%88%D8%A8-%D9%85%D9%88%D8%B3%DB%8C%D9%82%DB%8C-%D8%B4%D8%A7%D8%AF/

زندگی سلن دیون و ماجرای عاشقانه اش با همسرش رنه انژلیل در قالب فیلم

زندگی سلن دیون و ماجرای عاشقانه اش با همسرش رنه انژلیل ، الهام بخش والری لمرسیر برای ساخت فیلمی با نام قدرت عشق شده است. فیلم قدرت عشق با الهام از زندگی « سلن دیون »، (Celine Dion) هنرمند کانادایی (متولد ۱۹۶۰ در کبک) با بودجه‌ای بالغ بر ۲۳ میلیون دلار، توسط یک استودیوی فرانسوی تهیه و تولید شده است. رنه انژلیل هنرمند مونترالی با سلین دیون در سال ۱۹۹۴ ازدواج کردند و حاصل ازدواجشان سه فرزند بود. انژلیل در سال ۲۰۱۶ بر اثر سرطان درگذشت. بعد از این بود که زندگی عاشقانه سلن دیون مورد توجه عموم قرار گرفت.

 

 

برای مطالعه کانل این مقاله به سایت زیر مراجعه کنید:

https://hodhod.ca/%d9%81%db%8c%d9%84%d9%85-%d9%82%d8%af%d8%b1%d8%aa-%d8%b9%d8%b4%d9%82-%d8%b2%d9%86%d8%af%da%af%db%8c/

 

نامه‌های عاشقانه لئونارد کوهن خواننده و ترانه سرای کانادایی به ماریان آیلن

مجموعه‌ای از نامه‌های عاشقانه لئونارد کوهن خواننده و ترانه سرای کانادایی به ماریان آیلن در حراج کریستی 876 هزار دلار  فروخته شد.

 

مجموعه‌ای از نامه‌های عاشقانه لئونارد کوهن برای ماریان آیلن که الهام‌بخش او برای نوشتن قطعه So Long, Marianne بود، دو سال بعد از مرگ هر دوی آن‌ها به حراج گذاشته شد. نامه‌هایی که بازگوکننده عشق دهه 60 کوهن و ماریان آیلن بود و باعث شکوفایی کوهن از شاعر به خواننده و موزیسینی معروف شد.

کوهن و آیلن که دختری متولد نروژ بود، در سال ۱۹۶۰ با هم آشنا شدند. این دختر، الهام بخش چند آهنگ معروف کوهن از جمله «پرنده روی سیم» و «هی، هیچ راهی برای گفتن خداحافظی نیست» بود. بخش عمده‌ای از مکاتبات کوهن و آیلن توسط خانه آیلن عرضه شده و مربوط به حد فاصل 1960 تا 1979 بوده است.

برای مطالعه کامل این داستان به لینک زیر مراجعه کنید:

https://hodhod.ca/%d9%84%d8%a6%d9%88%d9%86%d8%a7%d8%b1%d8%af-%da%a9%d9%88%d9%87%d9%86-%d9%86%d8%a7%d9%85%d9%87-%d9%87%d8%a7%db%8c-%d8%b9%d8%a7%d8%b4%d9%82%d8%a7%d9%86%d9%87/