ای پیک پی‌خجسته که داری نشان دوست
با ما مگو بجز سخن دل‌نشان دوست
گر دوست بنده را بکُشد یا بپرورد
تسلیم از آنِ بنده و، فرمان از آنِ دوست
سعدی
ای پیک پی‌خجسته که داری نشان دوست
با ما مگو بجز سخن دل‌نشان دوست
گر دوست بنده را بکُشد یا بپرورد
تسلیم از آنِ بنده و، فرمان از آنِ دوست
سعدی
امسال برای اولین بار ملکه الیزابت دوم، باید سالگرد ازدواج خود را بدون حضور همسرش شاهزاده فیلیپ جشن بگیرد. این زوج در 20 نوامبر 1947 ازدواج کردند. و تا زمان مرگ فیلیپ در آوریل، در سن 99 سالگی، بیش از هفت دهه را با هم گذراندند.
ملکه که اکنون 95 سال سن دارد، پس از رگ به رگ شدن کمرش که او را آزرده کرده مجددا فعالیت‌های روزمره خودش را از سر گرفته است.
او آخر هفته گذشته مجبور شد بدلیل بیماری مراسم یکشنبه یادبود را در لندن از دست بدهد، اما روز چهارشنبه دیده شده بود وی پس از خروج از قلعه ویندزور با یک ژنرال ملاقات کرده است.
عروسی آنها و تنها پنج سال قبل از اینکه الیزابت پس از مرگ ناگهانی پدرش، پادشاه جورج ششم، به تخت سلطنت برسد در کلیسای وست مینستر برگزار شد. در زمان او پرنسس الیزابت و همسرش ستوان فیلیپ مانت باتن بودند.
این زن و شوهر یکی از طولانی‌ترین مشارکت‌ها را در بین تمام حاکمیت‌ها داشته‌اند. پس از مرگ شاهزاده فیلیپ، ملکه گفت که خانواده وی “در دوره غم و اندوه بزرگی” به سر می‌برند.
این نوشته برگزفته از مقاله ای منتشر شده در سایت رسانه هدهد به آدرس زیر است:
https://hodhod.ca/queen-marks-first-wedding-anniversary-without-prince-philip/
هفته‌های پیش، گوش دادن به پادکستی در مورد سوسن تسلیمی و بازیگری فوق‌العاده‌اش در سینما و تئاتر ایران منجر به دیدن فیلم‌های دوباره تسلیمی شد.
تسلیمی تا سال 1366 در سینمای ایران درخشید اما مورد بی‌مهری قرار گرفت. و در این سال به سوئد مهاجرت کرد. چریکه تارا اما به جرات یکی از بهترین فیلم‌های تسلیمی است که ساخته بیضایی است.
برای نوشتن از سوسن تسلیمی، برای نوشتن از چریکه تارا که نخستین تجربه سینمایی سوسن تسلیمی هست، بهترین شروع می‌تواند توصیف بهرام بیضایی از او باشد آنجا که می‌گوید:
سوسن تسلیمی بازیگر با حضوری است. همین حضور، همین بودن و جلوه‌گری در معنای تام و تمام هنر بازیگری‌اش، کلیدواژه وارد شدن به شناختن و پی بردن به توان بازیگری و حضور سینمایی اوست.
بهرام بیضایی چریکه تارا را در سال ۱۳۵۷ می‌سازد. این فیلم پس از انقلاب سال 1357 توقیف شد و جز سه بار در بخشِ نوعی نگاه، جشنواره فیلم کن در سال 1980 و یکی دو بار در جشنواره بین‌المللی فیلم سن سباستین، به نمایش عمومی درنیامد.
اما فراموش نکنیم که هر فیلم افسانه‌ای، دارای یک زمینه‌ی لوکیشنی واقعی و عناصر عینی است.
نگاه بیضایی به آیین‌ها، کاملاً در دل زندگی جای می‌گیرد. برخی گمان می‌کنند آیین از جایی آغاز می‌شود که انسان از جهان زندگی عینی خود خارج شود. درحالی‌که بیضایی به ما می‌گوید ماهیت و ضرباهنگ آیین‌ها در دل زندگی قرار دارد و چنین چیزهایی را در باورهای مردم این سرزمین می‌بیند.
به همین دلیل است که باروری زمین در فیلم با آیین شبیه‌خوانی مقارن می‌شود. پدیده‌های تصویر شده در فیلم، از اعتقاد به معنای ایدئولوژیک آن فراتر رفته و طنین آن از گذشته‌های تاریخی تا زندگی امروز ما به گوش می‌رسد و در پس‌زمینه ذهن ما جریان دارد.
علاوه بر جنبه اساطیری، داستان عاشقانه‌ای در جریان است. تارا زن قدرتمندی است که با زنانگی خود مرد تاریخی را درگیر عشق افسانه‌ای خودساخته است. در فیلم مکرراً تلاش مرد تاریخی که مرده‌ای از گذشته است را برای به دست آوردن تارا می‌بینیم.
مرد تاریخی: تو زنده‌ای، تو آزادی، تو هزار هزار در اطراف داری، من در میان کنیزانم بسیار داشتم، اما به هیچ‌یک عاشق نشدم، تو مرا شکنجه می‌کنی!
تارا: تعریف کن!
مرد تاریخی: تمام تبار در این لحظه به من می‌نگرند و من نمی‌توانم برگردم، شرم بر من!
تارا: چرا دیشب در حیاط منزل من راه می‌رفتی؟
مرد تاریخی: زخم‌ها آزارم می‌دادند!
تارا: باید می‌بستی!
مرد تاریخی: این زخم‌ها بسته شدنی نیست! می‌شنوی؟ کهنه است ولی مرهم ناشدنی نیست، هرروز خون تازه از آن بیرون می‌آید!
تارا: از کی؟
مرد تاریخی: از دمی که تو را دیده‌ام!
این نوشته برگزفته از مقاله ای منتشر شده در سایت رسانه هدهد به آدرس زیر است:
https://hodhod.ca/ballad-of-tara-is-a-film-directed-and-written-by-bahram-beizai/
کلئوپاترا از باهوش ترین و قدرتمندترین حاکمان زمان خود بوده که واقعیت‌های زندگی‌اش در روایت‌های تاریخی گم شده. باورهایی که راجع به او وجود دارد همگی درست نیستند.
کلئوپاترا در ادبیات و روی صفحه نقره سینما جاودانه شده اما به روشی کاملاً اشتباه. او یکی از باهوش ترین و قدرتمندترین حاکمان زمان خود بود، اما داستان واقعی او در بیشتر روایت‌های تاریخی گم شده است.
مستند در جستجوی کلئوپاترا فیلمی مستند از طبیعت اشیا است که ما را با واقعیت زنی روبرو می‌کند که ۲۰۰۰ سال پیش بر یک امپراتوری گسترده حکومت می‌کرد. در اینجا شما با چند نکته از زندگی این ملکه که پیش از این نمی‌دانستید آشنا می‌شوید.
کلئوپاترا آخرین ملکه مصر و از طیف طولانی حاکمان غیر مصری بود. او آخرین فرمانروای «بطلمیوسی» محسوب می شود. هنگامی که اسکندر بزرگ در سال ۳۳۲ قبل از میلاد به مصر حمله کرد، این کشور تحت کنترل مقدونیه و یونان درآمد. پس از مرگ اسکندر، بطلمیوس، یک نجیب زاده مقدونی، کنترل مصر را بدست گرفت و سلسله ای را تأسیس کرد که برای ۱۰ نسل بر آن امپراتوری حکومت می کرد.
حاکمان «بطلمیوسی» با ازدواج خواهر و برادران خود را از دیگران متمایز کردند. ملکه خودش در واقع کلئوپاترا هفتم بود و والدینش یقینا خواهر و برادر بودند. اما آنجا بود که عشق خانوادگی پایان یافت. اگر آنها با هم ازدواج نمی کردند، قطعا یکدیگر را می‌کشتند. بر همین اساس برخی خواهر و برادرها یکدیگر را کشتند و برخی مادران فرزندان خود را سر بریدند. همه اینها برای شکوه قدرت بوده است.
کلئوپاترا بعد از مرگ پدرشان، در کنار برادرش، بطلمیوس هشتم، که هشت سال جوانتر بود و فکر می‌کرد شوهرش است، بر مصر حکومت کرد. اما این دو به سرعت دشمن یکدیگر شدند و کلئوپاترا، در ۲۱ سالگی به صحرای سینا رفت و تلاش کرد تا ارتشی برای رسیدن دوباره به قدرت برای خودش فراهم کند. او برای به دست گرفتن دوباره کنترل مصر، به حاکم رومی ژولیوس سزار پیوست و در این راه، پسری به دنیا آورد. او با سپاهیان سزار موفق شد تاج و تخت خود را از برادر کوچکتر خود پس بگیرد و یک بار دیگر در کنار برادر دیگرش بطلمیوس چهاردهم که بعداً با او نیز ازدواج کرد حکمرانی کند.
ادامه این مطلب و زندگی کلوپاترا را می‌توانید در سایت رسانه هدهد، به آدرس زیر، مطالعه کنید:
https://hodhod.ca/things-about-cleopatra-s-life-that-never-has-been-told/
