شبدیز یادگاری عزیز شیرین برای خسرو پرویز

خسرو حضور پررنگی در تاریخ ادبیات ایران دارد. اشعار و داستان‌های بسیاری در وصف قهرمانی‌ها، تاریخ پادشاهی او، وقایع، سبک زندگی و عیاشی او و از همه مهمتر عشق بزرگش نوشته شده است.

داستان عاشقانه بزرگی که در قرن ششم هجری به سال ۵۷۶ ه‍.ق به قلم درآمد. خسرو و شیرین اثری منظوم و عاشقانه از شاعر ایرانی، نظامی گنجوی است.

بر اساس سروده‌های نظامی داستان عشق خسرو پرویز پادشاه بزرگ شاهنشاهی ساسانی و شاهزاده ارمنی، شیرین، که بعدها ملکه ارمنستان می‌شود را روایت می‌کند.

البته بر اساس مستندات باستانشناسی شیرین همسر مسیحی خسرو اهلیت ارمنستانی نداشته است. شیرین از مسیحیان خوزستان بود. در زمان ساسانیان خوزستان، یکی از بزرگترین پایگاه‌های مسیحیت در ایران بوده است.

علاوه بر نظامی، فردوسی در شاهنامه نیز بر این داستان تاکید بسیاری داشته است.

اما تفاوت روایت فردوسی با روایت نظامی در این است که در شاهنامه، فردوسی بیشتر بر جنبه‌های حماسی، تاریخی و رزم‌آوری داستان تمرکز کرده، اما نظامی بیشتر بر روی جنبه عاشقانه و عاطفی داستان تمرکز کرده است.

در سنگ نگاره های برجای مانده از دوران ساسانی خسروپرویز همراه با اسبی تنومند تصویر شده، آوازه و شکوه این اسب تاریخی آن را به دنیای اسطوره‌ها کشاند؛ به‌گونه‌ای‌که دست‌مایه بسیاری از آثار ادب فارسی شده و شاعران بسیاری از آن برای آفرینش آثاری بی‌‌مانند بهره بردند.

بر اساس داستان‌ها اسم اسب خسرو پرویز شبدیز است. اسب سیاه‌رنگ که بسیار مورد علاقه وی بود. خسرو اعلام کرده بود هرکس خبر مرگ شبدیز را بیاورد اعدام خواهد کرد. بر اساس داستان و اشارات نظامی در خسرو و شیرین، شبدیز هدیه ای از جانب شیرین، محبوب خسرو پرویز بود.

در زمان مرگ شبدیز، تنها یک نفر می توانست در سوگ شبدیز خسرو را آرام کند، باربد.

موسیقی‌دان خوش‌آواز دربار ساسانی، بربط (چنگ) به دست گرفت و تصنیفی غمگین خواند. در قالب تصنیف وصف شبدیز کرد و مرگ اسب را اعلام کرد. بر اساس تصویر ارایه شده در خسرو و شیرین نظامی در این لحظه، خسرو را یارای حرف زدن نبود. یارای گریستن هم نبود. باربد غمگینانه زخمه می زد. شبدیز یادگاری شیرین برای خسرو.

این نوشته برگزفته از مقاله ای منتشر شده در سایت رسانه هدهد به آدرس زیر است: 

https://hodhod.ca/shabdiz-dear-remembrance-of-shirin/

مارگارت آتوود نویسنده داستان ندیمه را بهتربشناسیم

اتوود صاحب بیش از ۴۰ رمان، داستان ادبیات کودک و داستان کوتاه است که اکثر افراد مجموعه سرگذشت ندیمه را بیش از دیگر آثار وی دوست دارند. تاکنون مجموعه‌ اشعار بسیاری از این شاعر و نویسنده کانادایی به ثبت رسیده است. مجموعه جدید اشعار مارگارت آتوود با نام «عزیزم» پس از ۹ سال فراق از شعر سرایی در بازار عرضه می‌شود.

مارگارت در تمام عمرش بیشتر از ۵۵ جایزه ملی و جهانی کسب کرده و درجات افتخاری مختلفی نیز از دانشگاه‌هایی نظیر آکسفورد، سوربن و کلمبیا به دست آورده است. جایزه بوکر و هامت نیز برای رمان «آدمکش کور»، به وی تعلق گرفت.

علاوه‌بر نویسندگی، مارگارت در شعر سرایی نیز مهارت خاصی داشته و مجموعه اشعار نابودگر،‌ قمری، بلعیدن آتش و قصه‌های واقعی را تاکنون منتشر کرده است. مجموعه جدید اشعار مارگارت آتوود با عنوان مجموعه «عزیزم» پس از ۹ سال فاصله از دنیای شعر منتشر شده است.

جایزه بوکر در سال گذشته به دلیل داستان وصیت‌ها به صورت مشترک به مارگارت و یک نویسنده بریتانیایی به نام برناردینو اواریستو تعلق گرفت. وی در کنار خدمت‌های بسیاری که به ادبیات کانادا کرد، از متولیان جایزه شعر گریفین نیز بود.

جایزه شعر گریفین از مهمترین جوایز اشعار کاناداست که در دو بخش شعر بین‌الملل و شعر کانادا به زبان انگلیسی سروده می‌شود. هر سال بهترین چهره‌ها برای این مقام انتخاب شده و به هر یک از آنها مبلغ ۶۵ هزار دلار اهدا می‌شود.

این نوشته برگزفته از مقال ای منتشر شده در سایت رسانه هدهد به آدرس زیر است:

https://hodhod.ca/%d9%85%d8%ac%d9%85%d9%88%d8%b9%d9%87-%d8%ac%d8%af%db%8c%d8%af-%d8%a7%d8%b4%d8%b9%d8%a7%d8%b1-%d9%85%d8%a7%d8%b1%da%af%d8%a7%d8%b1%d8%aa-%d8%a2%d8%aa%d9%88%d9%88%d8%af/

دفتر شعرعاشقانه بانی و کلاید: آنها معمولا در حال مرگ یا مردن هستند.

اشعار بانی پارکر و کلاید بارو ، زوج جنایتکار معروف آمریکایی که در طی روزهای تعقیب و گریز این زوج سروده شده قرار است به حراج گذاشته شود.

این زوج که در پرونده‌ سوابق آنها قتل، سرقت از بانک، قانون شکنی و … وجود دارد در اواقت فراغت خود شعر می‌گفتند.

«بانی پارکر» و« کلاید بارو»  در 23 می سال 1934 درپی تعقیب پلیس کشته شدند و از آنها یک دفتر شعر به جای مانده که نشان می‌دهد این زوج جنایتکار چه روحیه لطیفی داشته‌اند.

ین اشعار در طی روزهای تعقیب و گریز این زوج سروده شده و همراه با دو عکس بانی پارکر و کلاید بارو که از آنها منتشر نشده قرار است به حراج گذاشته شود.

در سال 1930 اشعار Bonnie منتشر شد. در سال 1967 نیز فیلمی بنام بانی و کلاید (Bonnie and Clyde) به کارگردانی آرتور پن، در باره زندگی این زوج ساخته شد.

«کلاید» در یکی از شعرهایش آورده است:

بانی فقط یک شعر نوشته است

داستان بانی و کلاید.

بنابراین من دستم را در شعر امتحان خواهم کرد

با سواری او توسط طرف من

همانطور که ما در حال حرکت به بزرگراه

هرگز دانستن کجا پایان خواهد یافت

هرگز پول خیلی زیاد نیست

و حتی یک دوست

در شعر دیگری از این زوج باقی مانده و معروف است آمده است:

شما داستان جسی جیمز را خوانده اید

چگونه زندگی کرد و درگذشت

آیا هنوز چیزی را می‌خواهید بخوانید؟

در اینجا داستان بانی و کلاید است.

حالا بانی و کلید باند خطناکی هستند،

من مطمئن هستم که شما داستان آنها را می خوانید

چگونه بانی پارکر و کلاید بارو ، زوج جنایتکار آمریکایی سرقت می‌کنند و چه کسی برایشان می گرید

آنها معمولا در حال مرگ یا مردن هستند.

در جایی به قلم کلاید آمده است:

بانی شعری نوشته است

داستان بانی و کلاید را

من هم می‌خواهم شعر خودم را بنویسم

با او و در کنار او.

ما به احدی دلمان نمی‌خواهد بدی کنیم

مجبوریم بدزدیم تا شکممان را سیر کنیم.

این مطلب برگرفته از مقاله ایمنتشر شده در سایت رسانه هدهد است:

https://hodhod.ca/%d8%ad%d8%b1%d8%a7%d8%ac-%d8%af%d9%81%d8%aa%d8%b1-%d8%b4%d8%b9%d8%b1-%d8%b2%d9%88%d8%ac-%da%af%d8%a7%d9%86%da%af%d8%b3%d8%aa%d8%b1-%d8%a7%d9%85%d8%b1%db%8c%da%a9%d8%a7%db%8c%db%8c-%d8%a8%d8%a7%d9%86/

ارتباط موسیقی شاد با خاطرات خوب و موسیقی غمگین با خاطرات بد چیست؟

خاطرات خوب و شادی‌آور، سریع‌تر از خاطرات بد، ترسناک و حتی آرامش‌بخش به ذهن می‌آیند. اگر به موسیقی آرامش‌بخش و شاد گوش کنید، خاطرات خوب را به یاد می‌آورید. در حالی که اگر به موسیقی‌های ترسناک و غمگین گوش کنید، خاطرات بسیار منفی را از گذشته به یاد خواهید آورد. خیرا در طی تحقیقاتی که انجام شده، شرکت کنندگان به قطعه ای از یک موسیقی مثبت شاد گوش می دادند و سریعتر خاطرات خوب را به یاد می آوردند و همین ارتباط در گوش دادن به موسیقی غمگین و به یادآوردن خاطرات بد نیز وجود داشت. این تحقیق، شامل بررسی ارزش و محتوای موسیقی (مثبت و منفی بودن) و میزان ایجاد شور و انگیزه (زیاد و کم) آن بود. هدف، بررسی این بود که افراد، چگونه خاطرات و حسب‌حال خود را به یاد می‌آورند. در کل، 48 شرکت کننده در آزمایش حضور داشتند و هرکدام می‌بایست به مدت 30 ثانیه، 32 قطعه‌ای را از پیانو که تازه ساخته و نواخته شده بود و قبلا نشنیده بودند، گوش کنند. قطعات به 4 دسته شاد (مثبت با انگیزش بالا)، آرامش‌بخش (مثبت با انگیزش متوسط)، ترسناک (منفی با انگیزش پایین) و غمگین (منفی با انگیزش بسیار پایین) تقسیم می‌شدند.

تحقیقات نشان داد، خاطراتی که در آنها، شرکت کننده، به قطعه‌ای از موسیقی مثبت و انگیزشی (شاد) گوش می‌داد، سریع‌تر از دیگر خاطرات به یاد می‌آمدند. همچنین ارتباط بین نوع موسیقی و خاطره به یاد آمده (شاد یا غمگین بودن آن) مورد تحقیق قرار گرفت.

در طول این پروژه، قطعه‌های پیانو، برای نیمی از شرکت کنندگان، بدون هیچ ترتیب خاصی پخش شد و این درحالی بود که برای نیمی دیگر، قطعات موسیقی، به گروه‌های شاد، غمگین، ترسناک و آرامش‌بخش تقسیم و پخش شد.

این منجر شد تا راهی که ویژگی‌های موسیقی بر خاطره اثر می‌گذارند نیز تعیین و در نتیجه باعث شد محققین به نتایج جالبی دست یابند. آن‌ها متوجه شدند، در گروهی که موسیقی با ترتیب معینی پخش می‌شود، به هنگام شنیدن قطعاتی با درجه انگیزش بالا و نیز مثبت، خاطرات به مراتب با وضوح بیشتری به یاد می‌آمدند، به گونه‌ای که وضوح خاطرات منفی در مقایسه با آنها ناچیز بود.

در شرایطی که موسیقی بدون هیچ ترتیب خاصی پخش می‌شد، قطعات موسیقی منفی همبستگی و اثرگذاری بهتری نسبت به مثبت‌ها داشتند و این منجر به وضوح بالای خاطرات ناشی از آنها می‌شد. در این باره دوناهو اظهار داشته که وقتی قطعات موسیقی با ویژگی‌های مثبت و منفی به شکل تصادفی پخش می‌شوند، ممکن است همان خاطراتی به ذهن بیاید که در هنگام پخشِ با ترتیب معین می‌آید، با این تفاوت که پخش تصادفی موسیقی، امکان بازیابی خاطره را به شکل یک خاطره مشترک (غالباً با شخصی خاص) ایجاد می‌کند.

متن کاملتر این گزارش را می توانیددر صفحه رسانه هدهد به آدرس زیر مطالعه کنید:

https://hodhod.ca/%D8%AE%D8%A7%D8%B7%D8%B1%D8%A7%D8%AA-%D8%AE%D9%88%D8%A8-%D9%85%D9%88%D8%B3%DB%8C%D9%82%DB%8C-%D8%B4%D8%A7%D8%AF/

نامزدهای نهایی جایزه گیلر کانادا معرفی شدند

نامزدهای نهایی جایزه گیلر کانادا توسط النا رابینوویچ، مدیر اجرایی گیلر در وبسایت زنده اعلام شد. داوران برای انتخاب اولیه 132 کتاب از کانادا خوانده بودند.

چهار داستان بلند و یک مجموعه داستان کوتاه در فهرست اولیه جایزه گیلر قرار دارند. هیئت داوران برای انتخاب فهرست اولیه 132 کتاب از سراسر کانادا خوانده بودند.

در جایزه گیلر 100 هزار دلار به بهترین داستان یا مجموعه کوتاه کانادایی، که به زبان انگلیسی نگاشته شده باشد، اهدا می‌شود و هر کدام از نامزدهای نهایی 10 هزار دلار دریافت می‌کنند.

فهرست نامزدهای نهایی جایزه گیلر به شرح زیر است:

«شب مبارزه» نوشته میریام تووز-رمان

»شنوندگان» نوشته جردن تاناهیل-رمان

»پسر خانه» نوشته چلوچی اونیمولوکوه-اونوبیا-رمان

»چه بهشت عجیبی» نوشته عمر الآکاد-رمان

»موجودات خسته پرافتخار» نوشته آنجلیک لالوند- مجموعه داستان کوتاه

هیئت داوران درباره فهرست اولیه گفتند: «در سالی پر از چالش و همچنین عصر رواج زوم هیئت داوران پس از ساعت‌ها دور هم نشستن و کتابخوانی پنج اثر را انتخاب کردند. فهرستی از صداهای مختلف و روایات نوآورانه و همچنین سنتی که لذت زیادی را به داوران هدیه کرد. برای همه سلیقه‌ها در این فهرست داستانی وجود دارد و در هر کدام از این آثار زیبایی، صداقت، شفقت انسانی، و تعالی وجود دارد که به ما نشان می‌دهد ادبیات کانادا مثل همیشه گسترده و تأثیرگذار است».

یش از این مارگارت آتوود در سال 1996 با داستان «گریس دیگر» و آندره الکسیس با داستان «پانزده سگ» در سال 2015 برنده جایزه گیلر شده‌اند. ایان ویلیامز با داستان «بازتولید» هم در سال‌های گذشته  برنده جایزه معتبر گیلر شد.

جایزه گیلر با هدف بزرگداشت «برتری» در ادبیات کانادا در سال 1994 ایجاد شد. جک روبینویچ در سال 94 برای بزرگداشت یاد و خاطره همسر روزنامه‌نگارش «دوریس گیلر»، که یک سال قبل از آن از دنیا رفته بود، این مسابقه را پایه گذاری کرد.

برای بیشتر دانستن از جایزه ادبی کانادا می توانید وب سایت هدهد را مطالعه کنید:

https://hodhod.ca/introducing-finalists-for-the-giller-award/

 

پس چرا دیگه برام نمی رقصی؟ برقص، فقط برای من برقص!

حدود نه یا ده سال پیش بود در یک شب تابستانی ساعت تقریبا نزدیک های نه شب بود و من در کنار ساختمان تئاتر بولشو مشغول کشیدن سیگار بودم تا زودتر ساعت نه شب شود و وارد سالن شوم.
برای اولین بار دیدم که از تاکسی پیاده شد و هراسان از پله ها بالا میرفت. عجیب زیبا و جذاب با چشمانی خیره کننده نیم نگاهی به من هم انداخت و رفت. در سالن که نشسته بودم مدام در حال فکر کردن به او بودم تا ناگهان او را بر روی سن در حال اجرای یک رقص زیبا دیدم و محو تماشا، او داشت با موسیقی Andres Linetzky Ernesto Romeo – Sentimientos هنر خود را به نمایش می گذاشت.
چند ماه از آن شب می گذشت و ما دیگر دوستان بسیار خوب و نزدیکی بودیم و شاید اینکار باعث میشد زندگی دانشجویی ما در غربت اندکی قابل تحمل شود. یک روز به من گفت باید برود موزه هرمیتاژ برای یک اجرای نمادین، که در شهر دیگری بود.
بهش گفتم میشه نری! آخه زمستون های لعنتی اینجا رو میدونی که چطوریه. گفت نمیشه باید حتما برم و رفت! و من دگر از او خبری نگرفتم. تا اینکه او را دیدم اما او دستهایش را کشید و جلوی صورتش گرفت. با این کار انگار از دنیا جدامیشد.
پشت دستهایش خودش بود، دشت بود وبهار. پشت دستهایش دستهایم را گرفت، در دشت میدوید، پشت دستهایش دنیا جای بهتری بود.
و من امروز پس از این همه سال کودکی را در میدان هنرهای مونترال دیدم که با همین موزیک تمرین رقص می کند. انگار در زندگی همه آدمها آدمهای دیگری هستند که یک روزی برای همیشه دیگر نیستند.

این مقاله نوشته ای است به قلم محمد راد از رسانه هدهد به آدرس:

https://hodhod.ca/%d8%a8%d8%b1%d9%82%d8%b5%d8%8c-%d9%81%d9%82%d8%b7-%d8%a8%d8%b1%d8%a7%db%8c-%d9%85%d9%86-%d8%a8%d8%b1%d9%82%d8%b5/

جایزه گیلر معتبرترین جایزه ادبی کانادا

جایزه گیلر (Giller Prize) گران‌ترین جایزه ادبی کانادا محسوب می‌شود و در آن ۱۰۰ هزار دلار به بهترین داستان یا مجموعه کوتاه کانادایی که به زبان انگلیسی نگاشته شده باشد، اهدا می‌شود و هر کدام از نامزدهای نهایی ۱۰ هزار دلار دریافت می‌کنند. این جایزه با حمایت اسکوشیابانک هر ساله به نویسنده‌های کانادایی رمان و داستان‌کوتاه که به زبان انگلیسی منتشر شده‌اند اهدا می‌شود. برنده این جایزه ۱۰۰ هزار دلار و نامزدهای نهایی ۱۰ هزار دلار دریافت می‌کنند. از سال ۱۹۹۴ تاکنون ۳ نویسنده ۲ بار به این جایزه رسیده‌اند. ام جی واسنجی (۱۹۹۴ و ۲۰۰۳)، آلیس مونرو (۱۹۹۸ و ۲۰۰۴) و اسی ادوگیان (۲۰۱۱ و ۲۰۱۸).

نامزد های این جایزه ادبی در سال 2021 چنین اعلام شده است: نه داستان بلند و سه مجموعه داستان کوتاه در فهرست اولیه جایزه گیلر قرار دارند. هیئت داوران برای انتخاب فهرست اولیه یکصدوسی‌ دو کتاب از سراسر کانادا خواندند.

فهرست اولیه نامزدهای جایزه گیلر به شرح زیر است:

«آسترا» نوشته سدار باورز- رمان

«چه بهشت عجیبی» نوشته عمر الآکاد-رمان

«موجودات خسته پرافتخار» نوشته آنجلیک لالوند-مجموعه داستان کوتاه

«پسر خانه» نوشته چلوچی اونیمولوکوه اونوبیا-رمان

«رویای یک زن» نوشته کسی پلت-مجموعه داستان کوتاه

«اختاپوس سه قلب دارد» نوشته ریچل رز-مجموعه داستان کوتاه

«شنا تا رودخانه قزال‌آلاها» نوشته لیندا فنگ-رمان

«شنوندگان» نوشته جردن تاناهیل-رمان

«اِم» نوشته کیم توی-رمان

«شب مبارزه» نوشته میریام تووز-رمان

«غریبه‌ها» نوشته کاتیرا ورمت-رمان

«ما، جین» نوشته ایمی وال-رمان

این مقاطه برگرفته از مطالبی از رسانه هدهد و همشری است.

https://hodhod.ca/giller-prize-2021/

https://www.hamshahrionline.ir/news/547867/%D8%A2%D8%B4%D9%86%D8%A7%DB%8C%DB%8C-%D8%A8%D8%A7-%D8%AC%D8%A7%DB%8C%D8%B2%D9%87-%D8%A7%D8%AF%D8%A8%DB%8C-%DA%AF%DB%8C%D9%84%D8%B1-%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%A7

 

آراز فضائلی طراح ایرانی لباس کیست؟

«تهران تایمز از زمان آغاز فعالیتش در سال ۲۰۱۲، همیشه سعی در نمایش مُد خیابانی پررونق ایرانی، سبک زندگی و فرهنگ پاپ در تهران، شیراز، اصفهان و…آن هم از نوع پیشگام دارد. ما به دنبال ایرانیان در سراسر جهان می‌رویم و داستان‌های هنری شان را تعریف می‌کنیم.»

این‌ها عباراتی است که آراز فضائلی طراح ایرانی لباس، دانش آموخته مدارس مُد «پارسونز» و «اِسمُد» در پاریس و سردبیر تهران تایمز در گفت‌وگو با یورونیوز در توصیف ماموریت این مجله آنلاین خود به کار برده است.

آراز وقتی کودک بود از ایران مهاجرت کرد و در کشورهای مختلف ساکن بود. او اکنون تهران تایمز را با تمرکز بر مد و هنر ایرانی راه اندازی کرده که مخاطبان زیادی هم در شبکه‌های اجتماعی مختلف پیدا کرده است.

وُگ، گاردین و بسیاری مجلات دیگر او را به عنوان یکی از بهترین وبسایت‌ها درباره مُد ایرانی معرفی کرده‌اند، روزنامه لیبراسیون در این باره این‌طور نوشته است: «تهران تایمز به ما نشان می‌دهد که زنان ایرانی عاشق شیک پوشی هستند…فکل دهه شصتی دوست دارند و به سبک سوفیا لورن روسری سر می کنند.»

از خودتان بگویید در چه رشته‌ای در مُد و در کدام مرکز آموزشی تحصیل کرده‌اید و چرا اصلا مُد را انتخاب کردید؟

من آراز فضائلی طراح لباس هستم، در دانشگاه پارسونز که یک دانشگاه آمریکایی است تحصیلاتم را در رشته مُد شروع کردم و بعد هم یک دوره سه ساله را در دانشگاه اِسمُد که دانشگاهی فرانسوی است طی دو سال به پایان رساندم. هر دو این موسسات در پاریس هستند ولی فکر می‌کنم که این برایم تجربه جالبی بود که توانستم هم در سیستم آموزشی آمریکایی چیزهایی یاد بگیرم (که خیلی با فرانسوی متفاوت است) و هم در سیستم فرانسوی آموزش دیدم. دلیل انتخاب مُد هم هیجان انگیز بودن کارهایی است که ارتباط مستقیم با خلاقیت دارند ولی از آنجایی که شخصیتم یک جنبه مادی هم دارد و هیچ وقت دلم نمی‌خواسته کار هنری که نمی‌تواند از لحاظ اقتصادی آینده داشته باشد بکنم، مُد را انتخاب کردم که بعد البته متوجه شدم که یکی از سخت ترین رشته‌های خلاق برای پول در آوردن همین مُد است.

 چرا تهران تایمز را تاسیس کردید؟

من در دورانی که در دبیرستان و دانشگاه بودم تمام کلاس‌ها و دوره‌هایی که جنبه هنری و خلاق داشت و موضوع آن ارتباطی به تاریخ و فرهنگ و هنر ایران داشت برایم خیلی جالب بود و اینکه می‌دیدم که دوستان متفاوتی که از فرهنگ‌های مختلف داشتم یک حس اعتماد به نفس و افتخار از فرهنگشان (حالا به نوعی) دارند و بعد می دیدم جوانان ایرانی (به خصوص الان خیلی بهتر شده و این حرف مربوط به چند سال پیش است) وقتی با غربی ها حرف می زدند، انگار می خواستند خودشان را توجیه کنند و بگویند ما در ایران موسیقی هاوس گوش می دهیم و سوشی می‌خوریم و بعد این موضوع برای من حیف آمد چون به نظر من ایران یک کشوری است که کلی اِلِمان دست نخورده و جالب برای هنرمندان جوانش دارد و من دلم می‌خواست با کارم در حد توانایی خودم معرف فرهنگ کشورم باشم.

در تهران تایمز یک کار خیلی جالبی که می‌کنید این است که هنرمندان جوان و البته زنان موفق را معرفی می‌کنید، چرا زنان و اینکه معیارت برای انتخاب این افراد چیست؟

در همه‌ جای دنیا برای سال‌های زیادی تفکر اکثریت جامعه بر این بوده که حوزه مانور زنان باید به فعالیت‌هایی چون معلمی و پرستاری و یا به فضاهای خصوصی و درون خانه محدود باشد. زنان ایران هم در گذشته از این قاعده مستثنا نبوده‌ اند. خیلی از زنان ایرانی دیگر چندان پایبند به این چارچوب‌های متعارف نیستند و از آن‌‌ها فراتر رفته‌اند. از نظر من این حرکتی است که باید دیده شود و به آن بها داد. زنانی که خارج از چارچوب‌های بسته‌ی اجتماع نگاه می‌کنند و با زحماتشان الگویی برای زنان دیگر می‌شوند و به دیگران نیز جرات بیشتر برای باور در توانایی های خود می‌دهند تاثیر بسیاری در آینده‌ی دختران نوجوان می گذارند. من با دیدگاهی باز، زن امروز را انتخاب می‌کنم: زنان ایرانی از هر کجای دنیا با اهداف و افکار متفاوت ولی موفق. مثلا وقتی با خانم نایب (صاحب نایب ساعی) مصاحبه کردیم، انتقاد کردند که خانمی که رستوران سنتی‌اش را به ارث برده، چطور زن امروز است؟ مگر زحمتی کشیده؟ من به خانمی که ۳۰ سال پیش از پدر خودش خواهش کرده که خانه نشین‌ نباشد و در عوض در محیطی زمخت و مردانه کار کند احترام‌ می‌گذارم و او را زنی امروزی می‌بینم.

ادامه اسن مطلب را در سایت رسانه هدهد مطالعه کنید: 

https://hodhod.ca/%d8%aa%d9%87%d8%b1%d8%a7%d9%86-%d8%aa%d8%a7%db%8c%d9%85%d8%b2-%d8%b4%db%8c%da%a9-%d9%be%d9%88%d8%b4%db%8c-%d8%a7%db%8c%d8%b1%d8%a7%d9%86%db%8c/

نگارخانه هنر انتاریو کجاست؟

نگارخانه هنر انتاریو (به زبان فرانسه: Musée des beaux-arts de l’Ontario) ، موزه ای هنری در تورونتوست که با گستره ای چهل و پنج هزار مترمربعی( برابر با چهارصد و هشتاد هزار فوت مربع)، بیش از هشتاد هزار اثر از سده نخست تا به امروز را در برگرفته و بر این پایه یکی از بزرگ ترین نگارخانه های آمریکای شمالی به شمار می آید.

نگارخانه هنر انتاریو بزرگ ترین کلکسیون هنر کاناداست که دربرگیرنده بخش بزرگی از آثار دوران های رنسانس و باروک است در این موزه نگهداری می شود.

بناگذاری نگارخانه هنر انتاریو به سال 1900 بر می گردد که از سوی گروهی از شهروندان عضو انجمن هنرمندان اُنتاریو انجام گرفت. نخستین نمایشگاه رسمی در سال 1913 و نگارخانه ها نیز در سال 1918 گشوده شدند. با گسترش و افزودن گالری های گوناگون در قرن بیستم، در سال 1993 و با در نظر گرفتن سی و هشت هزار و چهارصد متر مربع به فضای داخلی و زیربنا، این نگارخانه به اوج شکوه و اهمیت خود رسید.
گفتنی ست که این سازه افزون بر گالری ها، یک کتابخانه بزرگ، فضاهایی برای دانش جویان، فضای کارگاهی نگارخانه، جایی برای اقامت هنرمندان، رستوران پیشرفته، کافه تریا، مرکز پژوهش، تآتر و سالن سخنرانی، فروشگاه سوغاتی و یک سالن برگزاری مراسم را نیز در خود جای داده است.

بزرگ ترین کلکسیون هنر کانادا که دربرگیرنده بخش بزرگی از آثار دوران های رنسانس و باروک است در این موزه نگهداری می شود.
همچون مرکز مجسمه هنری مور، آثار برجسته پرشماری در زمینه مجسمه سازی در این موزه به نمایش گذاشته شده و فرم های دیگری از هنر مانند اشیاء تاریخی، مینیاتور، کتاب، نوگرایی های دوره میانه، هنر فیلم و ویدئو، هنر گرافیک، معماری و مدل های کشتی نیز در معرض تماشای بازدیدکنندگان است.
گالری هنر، دربرگیرنده کلکسیون چشمگیری از هنر اروپایی مانند مینیاتورها، مجسمه ها، هنرهای آذینی دوره های میانه و روشنگری است که همگی از آثار فاخر هنرمندان نامی اروپا هستند.
ویژگی برتر گالری، مجموعه ای از هنر مدرن و معاصر است که خیزش های هنری مدرن در کانادا، آمریکا و اروپا را به نمایش گذاشته است.
کلکسیون عکاسی نیز در بر دارنده بیش از چهل هزار اثر، عمدتا از اروپا و آمریکای شمالی، از چاپ های تاریخی و قدیمی تا امروزی تر ها و کارهای معاصر می باشد.

فزون برآنچه گفته شد، نگارخانه هنر انتاریو دارنده یکی از مهمترین کتابخانه های کانادا در زمینه هنر نیز می باشد: کتابخانه و بایگانی همه روزه و بدون دریافت ورودیه به روی همگان باز بوده و پژوهشگران می توانند از مجموعه های کتابخانه همگانی، کتاب های کمیاب هنری، بایگانی و مجموعه های ویژه بهره مند شوند.

این مطلب برگرفته از مقاله ای  در رسانه هدهد است.

https://hodhod.ca/%d9%86%da%af%d8%a7%d8%b1%d8%ae%d8%a7%d9%86%d9%87-%d9%87%d9%86%d8%b1-%d8%a7%d9%86%d8%aa%d8%a7%d8%b1%db%8c%d9%88-%da%af%d8%b1%d8%af%d8%b4%da%af%d8%b1%db%8c-%da%a9%d8%a7%d9%86%d8%a7%d8%af%d8%a7/

از جشنواره آیینی- هنری ادمونتون چه می‌دانیم؟

جشنواره آیینی- هنری ادمونتون (Edmonton Fringe Festival) جشنواره هنری ای ست که همه ساله در ماه آگست برگزار می شود و قدیمی ترین و بزرگ ترین جشنواره هنری در آمریکای شمالی به شمار می رود. استقبال همگانی از این جشنواره در سال گذشته با بیش از هشتصد و پنجاه هزار بازدیدکننده به بیشترین میزان در چند سال اخیر رسیده است.

جشنواره هنر ادمونتون با نزدیک به هزار و ششصد هنرمند محلی، کشوری و بین المللی برگزار کننده بیش از هزار و دویست اجرای سرپوشیده در شناخته شده ترین و مطرح ترین نقاط شهر همچون تآتر Varscona و خانه نمایش Walterdale می باشد. این نمایش ها چه در سالن اصلی و اماکن خاص به اجرا در بیایند و چه در پاتق های محلی و در کتابفروشی ها همیشه برای هر بیننده ای برنامه ای در چنته دارند. در این جشنواره حتی اجراهای شاد و مفرح حانوادگی هم برای تماشاگرهای جوان در نظر گرفته شده است.

اطلاعات کامل در خصوص این جشنواره را در سایت رسانه هدهد بیابید:

https://hodhod.ca/%d8%ac%d8%b4%d9%86%d9%88%d8%a7%d8%b1%d9%87-%d8%a2%db%8c%db%8c%d9%86%db%8c-%d9%87%d9%86%d8%b1%db%8c-%d8%a7%d8%af%d9%85%d9%88%d9%86%d8%aa%d9%88%d9%86/